Kwamkwammer

Van de weinige lezers die me over mijn blog aanspreken krijg ik de laatste tijd vaak te horen dat ik mijn ding niet op tijd doe. Ik schrijf te weinig. Maar het is nu eenmaal komkommertijd en het schrijven zou zich beperken tot banaliteiten en trivia. "Ook leuk" hoor ik u denken. Ja. Maar... Banaliteiten zijn ook slechts alledaags en enkel Dostojewski liet zijn zijn groot schrijvershart inspireren door -weliswaar Russische- faits divers.
Zucht. Waar ga ik heen? Dostojewski??? Een welgemeende WTF.

Ik zou gewoon tegen Manny en Niles willen zeggen: hier is jullie fukking stuk schrijven. Pas op. Niet kwaad bedoeld he, verre van. Als er volgens jullie niks nuttigs in staat, dan staat er niks nuttigs in. En gelijk hebben jullie.

Ik word op dit moment zelfs zot van mijn eigen korte, stompe zinnetjes; die zogezegd vlot lezende taal waarmee iedere reclame- of communicatiejongen op een zo effectief mogelijke manier het brein van Jan met de Pet wilt veroveren om zijn bedrijf, filosofie of product als heilig en goed in te prenten bij de ontvanger van de boodschap. Voila, 57 woorden. Doet nog s deugd. Wel wa gefoefeld met de puntkomma, ma geen kat die daar van wakker ligt.

T kunnen er ook 58 zijn, hoor. Of 56. Who cares?