Je bent alleen.
Buiten is het 55 graden. Het hete zand brandt ziedend door je zwarte schoenzolen heen. Je zou een ei op je nek kunnen bakken. Bakkes droog. Witgele gelei-achtige slijmslierten rond je mond. Al zeventien uur dwaal je rond. Niks te drinken. Je bent verloren. Als er geen mirakels gebeuren ben je gierenvoer eer het nacht is.
Plots staat daar een blinkend witte frigo. Amerikaans model. Crushed ice of cubes in je water?
Je bent een blogger. Je schrijft over die frigo. Een dijk van een verhaal...
Je bent niet alleen.
Je bent sinds kort verslaafd aan poker (de grootste reden waarom je nog op dit late uur achter het tft zit). Alleen full houses en flushes kunnen je nog verblijden.
Je bent met de ploeg op sporta stage geweest in Tongerlo. Je hebt een weekend getraind, gezopen, gelegen, gehangen, gelopen, gepokerd, gepetanqued, gelachen, gehijgd en gewonnen. KVC-Lozen 2-0.
Je hebt Hulsmans zien winnen voor Boonen. Met ne Stella in de hand. Kroon. 33 Cl. Keer tien.
Maar je hebt ook de mama van Kathleen. Plots is ze er niet meer.
Je hebt Falco, de golden retreiver van Steffie haar mama. Plots is hij er niet meer.
Zelfde ziekte, zelfde verdriet. Maar toch anders. De grote K...
Ik ben die blogger zonder frigo. Made my point?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten